Το δημοσιευμένο συγγραφικό έργο
του Σχολ.
Συμβούλου
Αντώνη
Ι. Παππού
“Η Μεταβίβαση της Μάθησης – Transfer of Learning”
Ταυτότητα βιβλίου
|
Τίτλος βιβλίου: |
“Η Μεταβίβαση της Μάθησης – Transfer of
Learning” |
Τόπος έκδοσης: Έδεσσα
Χρονολογία έκδοσης: 2006
Λοιπά στοιχεία έκδοσης
ISBN: 960-91875-8-7
Σχήμα έκδοσης: 24,5 Χ 17
Σελίδες: 157
Μέγεθος στοιχείων: 12
Διάστιχο: Μονό
Τόμοι: Ένας (-1-)
Σύντομη παρουσίαση του έργου
Πρόκειται για μια ερευνητική – συνθετική εργασία που συνιστά μια απόπειρα διερεύνησης, μελέτης και αξιοποίησης των σχετικών με το θέμα βιβλιογραφικών κι ερευνητικών δεδομένων των Επιστημών της Αγωγής με στόχο τη συγκρότηση και κατάθεση πρότασης τόσο για την ερμηνεία της διαδικασίας της μεταβίβασης και μεταφοράς της μάθησης (transfer of learning), όσο κυρίως για την αξιοποίηση και προαγωγή της κατά τη διαδικασία της διδασκαλίας. Η εργασία ολοκληρώνεται με την κατάθεση συγκεκριμένων διδακτικών προτάσεων, ιδιαίτερα χρήσιμων για εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές.
Ο συγγραφέας έχει καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια συσχέτισης του υπό μελέτη θέματος με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (ΔΕΠΠΣ & ΑΠΣ), πράγμα που αποτελεί ιδιαίτερα επίκαιρη συνεισφορά στη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας της σύγχρονης αυτής καινοτομικής πρωτοβουλίας που αποπειρώνται το ΥΠΕΠΘ και το ΠΙ στην προοπτική αφ’ ενός μεν του εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού μας συστήματος κι αφ’ ετέρου στην προοπτική της σύγκλισής του με τα εκπαιδευτικά συστήματα των εταίρων χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι πολυάριθμες βιβλιογραφικές παραπομπές και σημειώσεις του συγγραφέα – μελετητή παρατίθενται στο κάτω μέρος κάθε σελίδας, ενώ στο τέλος του έργου του έχει ανακεφαλαιώσει αλφαβητικά κατά συγγραφέα το σύνολο της χρησιμοποιηθείσας ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας, η οποία ανέρχεται στους 135 συνολικά τίτλους.
Πρόκειται για μια πολύχρονη μελέτη, η οποία ξεκίνησε από το συγγραφέα από το 1987 όταν φοιτούσε ως Μετεκπαιδευόμενος Δάσκαλος στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης, Μετά την πολύχρονη κι εμβριθή επισκόπηση και διερεύνηση της σχετικής με το θέμα ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας, ο συγγραφέας είναι σε θέση να υποστηρίξει ότι η παρούσα μελέτη του συνιστά μέχρι σήμερα τη μοναδική αυτοτελή μονογραφία στην ελληνική ψυχοπαιδαγωγική βιβλιογραφία υπό τον τίτλο αυτό.
Δεν θα ήταν παράτολμο, λοιπόν, να υποστηρίξει ότι πρόκειται για μια σημαντική συμβολή τόσο στον τομέα της Ψυχολογίας της Μάθησης, όσο και στη Διδακτική Μεθοδολογία, γιατί ευελπιστεί:
α) Να διευκολύνει το έργο της περαιτέρω διερεύνησης του θέματος από το σύγχρονο ψυχοπαιδαγωγό ερευνητή και
β) Να αναδείξει τα σημεία εκείνα της ωριαίας διδασκαλίας, τα οποία επιβάλλεται να κεντρίσουν το ενδιαφέρον και την προσοχή του σύγχρονου εκπαιδευτικού, ο οποίος με τον κατάλληλο προγραμματισμό των ωριαίων μαθησιακών παρεμβάσεών του στην καθημερινή διδασκαλία θα συντονιστεί στη σύγχρονη προοπτική της αξιοποίησης προηγούμενων μαθήσεων των μαθητών για την κατάκτηση απ’ αυτούς νέων με σχετική ευκολία, με αυτενέργεια, με βιωματικότητα και σε άμεση συσχέτιση με την καθημερινή ζωή και τις ανάγκες της. Γι’ αυτό η νέα μάθηση χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, μεγαλύτερη σταθερότητα και διάρκεια. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται πραγματικότητα το σύγχρονο παιδαγωγικό αίτημα της χειραφετητικής αγωγής “να μάθουμε το παιδί πώς να μαθαίνει”, ενώ παράλληλα διευκολύνεται η καλλιέργεια, η άσκηση, η αξιοποίηση και η προαγωγή της κριτικής και δημιουργικής σκέψης του. Στοιχεία που απαιτεί η σύγχρονη εποχή της γνώσης με την πολυπλοκότητα που τη χαρακτηρίζει.